Narcyzm

Narcystyczne zaburzenie osobowości
DSM-V (2013) definiuje narcystyczne zaburzenie osobowości (ang. Narcissistic Personality Disorder) – kod 301.81 (F60.81) – jako jako utrwalony wzorzec poczucia własnej wielkości (widoczny w fantazjach bądź w zachowaniu), potrzeby podziwu ze strony innych i braku empatii, który pojawia się we wczesnej dorosłości i ujawnia się w różnych kontekstach, na co wskazuje co najmniej pięć z poniższych kryteriów:

1) Pretensjonalne poczucie własnego znaczenia (np. wyolbrzymianie osiągnięć i talentów, oczekiwanie bycia uznanym za lepszego bez współmiernych osiągnięć);

2) Zaabsorbowanie fantazjami o nieograniczonych sukcesach, władzy, błyskotliwości, pięknie lub idealnej miłości;

3) Wiara, że jest się kimś „szczególnym” oraz wyjątkowym i że można być w pełni zrozumianym tylko przez innych „szczególnych” ludzi, przekonanie, że powinno się zadawać jedynie z ludźmi czy instytucjami o szczególnym bądź wysokim statusie

4) Wymaganie nadmiernego podziwu;

5) Poczucie wyjątkowych uprawnień, czyli wygórowane oczekiwania co do szczególnie przychylnego traktowania lub automatycznego podporządkowania się przez innych narzucanym im oczekiwaniom;

6) Eksploatowanie innych, czyli wykorzystywanie ich do osiągnięcia swych celów

7) Brak empatii: niechęć do honorowania lub utożsamiania się z uczuciami i potrzebami innych;

8) Częsta zazdrość o innych lub przekonanie, że inni są zazdrośni o nas lub zazdroszczą nam;

9) Okazywanie arogancji i wyniosłych zachowań lub postaw